House becoming home.

21 oktober 2015 - Oulu, Finland

---------------------------------- For English version, see below -----------------------------------

Het is bizar hoe snel de tijd gaat. Bizar hoe snel je went aan een land en gewoontes. Bizar hoe snel vreemden opeens zo vertrouwd kunnen zijn. En bizar hoe snel iets als jouw thuis voelt. De afgelopen drie weken zaten vol met reisjes, de kerstman opzoeken in Rovaniemi, over de poolcirkel wandelen, een roadtrip naar Noorwegen en een lang weekend in Rusland. En op zo'n reisje merk je hoe erg je al gewend bent aan Finland en haar bewoners. Hoe je dat merkt?

Vriendelijkheid. In Finland is vriendelijkheid geen uitzondering, maar de regel. Wanneer het alleen maar lijkt alsof je erover denkt de straat over te steken, gaan auto's op kilometers afstand vol in de remmen. Iedereen zegt altijd en voor alles, dankjewel, Kiitos was dan ook het eerste Finse woord dat ik wist. Ik wist niet wat me overkwam, maar toen we in Rusland kwamen, kwam ik erachter dat ik er zowaar aan gewend was geraakt. Want als er iets ontbreekt in Rusland, dan is het vriendelijkheid. In het verkeer, bediening, op straat, de kassa, verzin het maar, er kan geen lach of vriendelijk woord vanaf. We hadden het woord dankjewel opgezocht спасибо (spasibo), zodat we beleefd konden zijn, maar we hebben het geen enkele Rus horen zeggen, dus misschien doen ze niet aan dankjewel zeggen ofzo, heel interessant. Normaal lees je in de krant dat een oud vrouwtje omver is gelopen, in Rusland luidt de krantenkop 'groep studenten omver gelopen door oude vrouwtjes'. Compleet gestoord.

Koeien of Rendieren. Rendieren is nog iets waar ze in Finland geen gebrek aan hebben, zowel in de natuur als op je bord. De eerste keer dat wij ze zagen was op weg naar Rovaniemi. Eerlijk is eerlijk, we (lees Theresa) zagen ze eerst aan voor koeien tot ik meldde dat koeien in Nederland niet zulke grote geweien hadden, maar ach, is misschien anders in Duitsland, je weet het niet. Als echte toeristen hebben we onze auto aan de kant gezet en hebben ze van dichterbij bewonderd om toch tot de conclusie te komen dat het wel echt rendieren waren, wij gelukkig. Na nog wat busritjes en een Roadtrip van 2000 km door Scandinavië hebben we al aardig wat rendieren gezien. Nu, bijna een maand verder, hebben we in de bus op weg naar Helsinki zowaar voor het eerst in Finland échte koeien gezien. We waren bijna vergeten hoe ze eruit zagen. 

Dieren in het algemeen hebben ze hier veel. Tijdens onze trip hebben we Adelaren en Vossen in het wild kunnen bewonderen. Eekhoorntjes met zelfmoordneigingen heb ik al uitgebreid besproken, maar tijdens onze roadtrip zijn we ook levensmoeie muizen en katten tegengekomen. Of de muis het heeft overleefd weten we niet, maar door het reactievermogen van Ada kan de kat het verhaal nog navertellen. 

Over geen gebrek hebben aan dingen gesproken, bomen en bos. Door de bomen het bos niet meer zien, kun je hier heel letterlijk nemen. Om naar het centrum te fietsen, moet je door een bos heen en hoe leuk dat ook klinkt overdag, 's nachts is het vreselijk. Met name als je ketting van je fiets valt middenin het zwarte (ja niet donker, pikzwart) bos. Gelukkig ben ik wijs genoeg om er niet in mijn eentje door heen te fietsen en ben ik door reddende engel Merlin toch veilig het bos uitgekomen. 

Anyck. Waar Finland toch flink tekort schiet is het gebrek aan mijn Nederlandse vriendjes en vriendinnetjes, klef I know. Hoog bezoek uit Nederland werd door mij dan ook hartelijk ontvangen, wat was het fijn om een bekend gezicht te zien en wat hebben we het gezellig gehad. Ik was het Nederlands gelukkig nog niet verleerd en nadat Anyck een week lang bij ons had gewoond was ze al deel van de familie, want zo voelt het huis, als thuis. Toen ze aan het eind van de week naar huis ging verraste het me wel dat ik nog geen behoefte had om met haar mee naar Nederland te komen, ik heb het hier nog veel te erg naar mijn zin! 

Natuurlijk heb ik nog veel meer te vertellen, maar voor nu is dit wel weer genoeg. In het kort nog even onze (Garance, Tessel, Ada en Marjolein) roadtrip naar Noorwegen in 25 woorden:
Zingen, veel zingen in de auto. Oude muziek. Knappe gastheer. Marjolein die afval eet en Garance die Aurora's ziet vliegen. Bergen. Marshmallows. Sneeuw en ijs. 

Liefs,
Эмми де Паус

 

---------------------------------- English version -----------------------------------------

It is insane how time flies here in Oulu. Insane how fast you get used to a country and it’s habits. Insane how fast people go from strangers to friends. Insane how fast a place can feel like home. The past three weeks were packed with trips, visiting Santa in Rovaniemi, crossing the arctic circle, a roadtrip to Norway and a long weekend in Russia. On these trips you start to realise how much you got used to Finland and her inhabitants. How I notice this?

Friendliness. In Finland friendliness is not the exception, but the rule. When it only looks like you are planning to cross the street in the near future, cars will stop kilometres away for you. Everyone, always and everywhere, says thank you, Kiitos was therefore the first word I knew in Finnish. I couldn’t believe what was happening, but when I arrived in Russia, I realised how much I got used to this Finnish friendliness. Because if there is one thing that is missing in Russia it is friendliness. I don’t believe they even have a word for this in Russian. In traffic, service, on the street, the cash register, whatever, you won’t see a laugh or hear a friendly word. We looked up the word for thank you спасибо (spasibo), so we could be polite, but we never even heard a Russian say it. Maybe they just don’t thank people, interesting. Normally you hear that people ran an old lady over, but it Russia it is more plausible to see the headline “group of students got ran over by old lady”. Totally nuts.

Cows or Reindeer. Reindeer is another thing they have plenty of in Finland, as well as in nature as on your plate. The first time we saw them was on our way to Rovaniemi. To be honest, we (read: Theresa) first thought they were cows until I stated that the cows in the Netherlands don’t have these huge antlers, but you never know, maybe they have different cows in Germany. As real tourists we parked our car and walked a little bit closer to have a good look at them while concluding they were indeed reindeer. After some bustrips and a 2000 km long roadtrip trough Scandinavia, we have seen our fair share of reindeer. Now, almost a month later, we have seen our first cows in Finland on our bustrip to Helsinki. We almost forgot what they looked like.

Animals in general are something there is no shortage of in Finland. During our trip to Lofoten we saw amazing eagles and a wonderfull fox. Suicidal squirrels is something I already mentioned in an earlier blog, but during the trip we also ran (almost) into a suicidal mouse and cat. We don’t know if the mouse survived, but thanks to the responsiveness of Ada, the cat lived to tell the story.

Speaking about no shortage of things, trees and forests. To bicycle to the city centre you have to go through a small forest and even though that sounds as a lot of fun during the day, during the night it is awful. Especially if your chain falls off your bike in the middle of the black (not dark, black) forest. Fortunately I am clever enough to never go there alone and thanks to my guardian angel Merlin, I got out of the forest in one piece.

Anyck. A big flaw of Finland is the fact that my Dutch friends are not here. A visit from the Netherlands was therefore something I really appreciated. It was really good to have a familiar face around, we had such a great time! Luckily I did not forget how to speak Dutch and after having her over for a week it almost felt like she belonged to the family here, because that is how the house feels, as a home. When she had to go back at the end of the week, I was surprised to realise that I had no urge to come back with her to the Netherlands. I am having such a good time here and am not in a hurry to leave yet!

There is ofcourse still so much more to tell, but for now I will leave it like this. Only 25 more words about our (Garance, Tessel, Ada and Marjolein) roadtrip to Norway: Singing, lots of singing in the car. Old music. Gorgeous host. Marjolein eating garbage and Garance seeing northern lights everywhere, even when there are none.

Lots of love,
Эмми де Паус

 

 

1 Reactie

  1. Jan:
    22 oktober 2015
    Bizar dat alles zo bizar is en dat ik dat ook\meteen kan lezen!

    Pas goed op jezelf en je gereedschappen en vervoermiddelen en geniet in dankbaarheid.

    Wordt er trouwens ook nog gestudeerd? groeten (opa) jan