inpakken
23 augustus 2015 - Den Haag, Thuis, Nederland
Ik krijg van veel mensen de vraag of ik er al klaar voor ben en of ik nog een blog ga bijhouden? Op de eerste vraag een volmondig nee, op de tweede weet je het antwoord denk ik al.
Alleen waar begin ik? Bij het begin.
Inpakken.
Tjaa. Zoals wel meer dingen, niet mijn sterkste punt. Ik denk dat er wel een naam bestaat voor een persoon als ik, ga ik nog weleens opzoeken, maar ik kan uitstellen als geen ander. Voor ik vertel wat voor fratsen ik nu weer aan het uithalen ben, zal ik even uitleggen hoe ik in elkaar zit. Ik ben iemand die uitstelt, het uitstellen uitstelt en dat ook nog weleens weet uit te stellen. Neem nou het opruimen van mijn kamer, dat begint echt niet als een wereldtaak, maar ik doe het niet. Ik laat alles liggen en het mooiste is nog dat ik mezelf wijsmaak dat ik zo meer overzicht heb, yeaah right! Als ik geen ontbijtkommetjes meer heb, zal ik er 1 afwassen en de rest vies laten staan, want na het ontbijt doe ik de rest wel.. niet dus, volgende ochtend zelfde verhaal. De enige planten die het bij mij overleven zijn cactussen, want 'ik geef ze zo wel water' betekent in mijn wereld dat ze nooit water krijgen. Ik begin veel te vaak pas de laatste dag voor een tentamen met leren en bedenk na elk tentamen dat ik eerder moet beginnen. Het mooie is wel dat, wanneer ik moet leren voor een tentamen, mijn kamer opeens super netjes is, want als ik mijn kamer opruim heb ik opeens een goede smoes om niet te hoeven leren.
Maargoed, terug naar het inpakken, want ook nu ben ik een mooi voorbeeld van een procrastinator (heb ik even opgezocht, mooi Engels woord voor wat ik ben), want ik vertrek al bijna en wat er nu in mijn koffer zit: handdoeken, beddengoed. Punt. Want ik weet niet wat ik mee moet en wil. Ik herhaal, ik weet NIET wat.. je snapt het wel. Ook wil ik er niet over nadenken en er aan beginnen, dus heb ik Zootycoon ontdekt, ben ik opeens een groot puzzelfan en schrijf ik een blog. Waarover? Over het uitstellen van het inpakken door middel van het schrijven van een blog. Eigenlijk gaat dit verhaal ook nergens heen. Maar ik post het toch maar, wie weet ga ik de blog nog bijhouden ook! Ik vrees van niet, maar voor de lezer die nog niet is afgehaakt, ik ga mijn best doen!
Misschien ga ik zo maar even verder met inpakken.
Misschien ook niet?
Alleen waar begin ik? Bij het begin.
Inpakken.
Tjaa. Zoals wel meer dingen, niet mijn sterkste punt. Ik denk dat er wel een naam bestaat voor een persoon als ik, ga ik nog weleens opzoeken, maar ik kan uitstellen als geen ander. Voor ik vertel wat voor fratsen ik nu weer aan het uithalen ben, zal ik even uitleggen hoe ik in elkaar zit. Ik ben iemand die uitstelt, het uitstellen uitstelt en dat ook nog weleens weet uit te stellen. Neem nou het opruimen van mijn kamer, dat begint echt niet als een wereldtaak, maar ik doe het niet. Ik laat alles liggen en het mooiste is nog dat ik mezelf wijsmaak dat ik zo meer overzicht heb, yeaah right! Als ik geen ontbijtkommetjes meer heb, zal ik er 1 afwassen en de rest vies laten staan, want na het ontbijt doe ik de rest wel.. niet dus, volgende ochtend zelfde verhaal. De enige planten die het bij mij overleven zijn cactussen, want 'ik geef ze zo wel water' betekent in mijn wereld dat ze nooit water krijgen. Ik begin veel te vaak pas de laatste dag voor een tentamen met leren en bedenk na elk tentamen dat ik eerder moet beginnen. Het mooie is wel dat, wanneer ik moet leren voor een tentamen, mijn kamer opeens super netjes is, want als ik mijn kamer opruim heb ik opeens een goede smoes om niet te hoeven leren.
Maargoed, terug naar het inpakken, want ook nu ben ik een mooi voorbeeld van een procrastinator (heb ik even opgezocht, mooi Engels woord voor wat ik ben), want ik vertrek al bijna en wat er nu in mijn koffer zit: handdoeken, beddengoed. Punt. Want ik weet niet wat ik mee moet en wil. Ik herhaal, ik weet NIET wat.. je snapt het wel. Ook wil ik er niet over nadenken en er aan beginnen, dus heb ik Zootycoon ontdekt, ben ik opeens een groot puzzelfan en schrijf ik een blog. Waarover? Over het uitstellen van het inpakken door middel van het schrijven van een blog. Eigenlijk gaat dit verhaal ook nergens heen. Maar ik post het toch maar, wie weet ga ik de blog nog bijhouden ook! Ik vrees van niet, maar voor de lezer die nog niet is afgehaakt, ik ga mijn best doen!
Misschien ga ik zo maar even verder met inpakken.
Misschien ook niet?
In ieder geval een hele fijne tijd in Finland en een goede reis.
we lezen wel hoe het gaat.
liefs van je opa en oma